اختر القاريء
فارسى
سوره واقعه - تعداد آیات 96
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ( 1 ) 
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ( 2 )
هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند!
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ( 3 )
(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد!
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ( 4 )
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید،
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ( 5 )
و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود،
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا ( 6 )
و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید،
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ( 7 )
و شما سه گروه خواهید بود!
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ( 8 )
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ( 9 )
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ( 10 )
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ( 11 )
آنها مقرّبانند!
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ( 12 )
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ( 13 )
گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ( 14 )
و اندکی از امّت آخرین!
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ( 15 )
آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صف‌کشیده و به هم پیوسته است قراردارند،
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ( 16 )
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ( 17 )
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‌گردند،
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ( 18 )
با قدحها و کوزه‌ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ( 19 )
امّا شرابی که از آن درد سر نمی‌گیرند و نه مست می‌شوند!
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ( 20 )
و میوه‌هایی از هر نوع که انتخاب کنند،
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ( 21 )
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!
وَحُورٌ عِينٌ ( 22 )
و همسرانی از حور العین دارند،
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ( 23 )
همچون مروارید در صدف پنهان!
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 24 )
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند!
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ( 25 )
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ( 26 )
تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»!
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ( 27 )
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ( 28 )
آنها در سایه درختان «سِدر» بی‌خار قرار دارند،
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ( 29 )
و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ( 30 )
و سایه کشیده و گسترده،
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ ( 31 )
و در کنار آبشارها،
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ( 32 )
و میوه‌های فراوان،
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ( 33 )
که هرگز قطع و ممنوع نمی‌شود،
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ( 34 )
و همسرانی بلندمرتبه!
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ( 35 )
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ( 36 )
و همه را دوشیزه قرار دادیم،
عُرُبًا أَتْرَابًا ( 37 )
زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 38 )
اینها همه برای اصحاب یمین است،
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ( 39 )
که گروهی از امّتهای نخستینند،
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ( 40 )
و گروهی از امّتهای آخرین!
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ( 41 )
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)!
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ( 42 )
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ( 43 )
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ( 44 )
سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش!
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ( 45 )
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ( 46 )
و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند،
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ( 47 )
و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ( 48 )
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!»
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ( 49 )
بگو: «اوّلین و آخرین،
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ( 50 )
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند،
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ( 51 )
سپس شما ای گمراهان تکذیب‌کننده!
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ( 52 )
قطعاً از درخت زقّوم می‌خورید،
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ( 53 )
و شکمها را از آن پر می‌کنید،
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ( 54 )
و روی آن از آب سوزان می‌نوشید،
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ( 55 )
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‌آشامید!
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ( 56 )
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ( 57 )
» ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمی‌کنید؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ( 58 )
آیا از نطفه‌ای که در رحم می‌ریزید آگاهید؟!
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ( 59 )
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟!
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ( 60 )
ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد!
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ( 61 )
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه‌ای بخشیم!
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ( 62 )
شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ( 63 )
آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟!
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ( 64 )
آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ( 65 )
هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده می‌کنیم که تعجّب کنید!
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ( 66 )
(بگونه‌ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‌ایم،
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ( 67 )
بلکه ما بکلّی محرومیم!
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ( 68 )
آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟!
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ( 69 )
آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟!
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ( 70 )
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟!
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ( 71 )
آیا درباره آتشی که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟!
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ ( 72 )
آیا شما درخت آن را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟!
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ( 73 )
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‌ایم!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 74 )
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ( 75 )
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ( 76 )
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ( 77 )
که آن، قرآن کریمی است،
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ( 78 )
که در کتاب محفوظی جای دارد،
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ( 79 )
و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند].
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ( 80 )
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ( 81 )
آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک می‌شمرید،
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ( 82 )
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‌کنید؟!
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ( 83 )
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ( 84 )
و شما در این حال نظاره می‌کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ ( 85 )
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‌بینید!
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ( 86 )
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید،
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ( 87 )
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید!
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ( 88 )
پس اگر او از مقرّبان باشد،
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ( 89 )
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 90 )
امّا اگر از اصحاب یمین باشد،
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 91 )
(به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ( 92 )
امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ( 93 )
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید!
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ( 94 )
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ( 95 )
این مطلب حقّ و یقین است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 96 )
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!
كتب عشوائيه
- راهنمایی تصویری آشنایی با دین اسلامراهنمای مختصری برای درک صحیح از دین اسلام می باشد.
نویسنده : إبراهيم أبو حرب
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/337978
تحميل :
- چرا نام حضرت علی رضی الله عنه در قرآن نیست؟در قرآن کريم ذکري از حضرت علي نيست، پس نتيجه ميگيريم که حضرت محمد صلي الله عليه وسلم اصلاً جانشيني نداشته اند. الله جل جلاله حفاظت حديث را تضمين نفرموده لذا همين است که مي بينيم شيعه هزاران حديث را در باره علي وباقي امامانشان جعل کرده و از زبان پيغمبر هر چه خواسته دروغ بافته و حتي علي را از حضرت ابراهيم بالاتر دانسته حضرت علي که هيچ، حتي امام تقي و نقي را از حضرت عيسي و حضرت موسي بهتر دانسته و همه اين گفته ها را به روز احاديث ساختگي ثابت کرده ولي در قرآن چونکه حريم ممنوع بوده نتوانسته اباطيل خود را داخل کند.
نویسنده : محمد باقر سجودی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/265994
تحميل :
- جنگ جملجنگ جمل، برگرفته از كتاب: سیرت أميرالمؤمنین علی بن أبی طالب و شخصیت و عصر.
نویسنده : علی محمد صلابی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/380485
تحميل :
- تعلیقاتی بر عقیده ی واسطیه شیخ الاسلام ابن تیمیهين جزوه شامل مهمترين نكات ماده توحيد سال دوم دبيرستان در معاهد علمي بر اساس كتاب عقيده واسطيه، تاليف شيخ السلام ابن تيميه مي باشد. از خداوند بزرگ خواهانيم كه اين تذكره را همانند اصل پر بار آن، پر منفعت گرداند. انه جواد كريم
نویسنده : محمد صالح العثیمین
مترجم : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/318509
تحميل :
- باقیات الصالحاتاين كتاب نوشته مهتدي نواب محسن الملک سيد محمد مهدي علي خان مي باشد كه از مذهب باطل رافضه به مذهب حقه اهل سنت هدايت شده است و در آن بسياري از نكات اختلافي بين رافضه واهل سنت را بيان نموده است.
نویسنده : سید محمد مهدی علی خان
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/255766
تحميل :