اختر القاريء
فارسى
سوره رحمن - تعداد آیات 78
الرَّحْمَٰنُ ( 1 ) 
خداوند رحمان،
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ( 2 )
قرآن را تعلیم فرمود،
خَلَقَ الْإِنسَانَ ( 3 )
انسان را آفرید،
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ( 4 )
و به او «بیان» را آموخت.
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ( 5 )
خورشید و ماه با حساب منظّمی می‌گردند،
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ( 6 )
و گیاه و درخت برای او سجده می‌کنند!
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ( 7 )
و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت،
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ( 8 )
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)،
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ( 9 )
و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید!
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ( 10 )
زمین را برای خلایق آفرید،
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ( 11 )
که در آن میوه‌ها و نخلهای پرشکوفه است،
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ( 12 )
و دانه‌هایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمی‌آید، و گیاهان خوشبو!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 13 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (شما ای گروه جنّ و انس)؟!
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ( 14 )
انسان را از گِل خشکیده‌ای همچون سفال آفرید،
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ( 15 )
و جنّ را از شعله‌های مختلط و متحرّک آتش خلق کرد!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 16 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ( 17 )
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 18 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ( 19 )
دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند؛
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ( 20 )
در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‌کند (و به هم نمی‌آمیزند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 21 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ( 22 )
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج می‌شود.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 23 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ( 24 )
و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمی‌آیند و همچون کوهی هستند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 25 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ( 26 )
همه کسانی که روی آن [= زمین] هستند فانی می‌شوند،
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 27 )
و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 28 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ( 29 )
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‌کنند، و او هر روز در شأن و کاری است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 30 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ( 31 )
بزودی به حساب شما می‌پردازیم ای دو گروه انس و جنّ!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 32 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ( 33 )
ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 34 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ( 35 )
شعله‌هایی از آتش بی‌دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‌شود؛ و نمی‌توانید از کسی یاری بطلبید!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 36 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ( 37 )
در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 38 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ( 39 )
در آن روز هیچ کس از انس و جنّ از گناهش سؤال نمی‌شود (و همه چیز روشن است)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 40 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ( 41 )
مجرمان از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‌گیرند (و به دوزخ می‌افکنند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 42 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ( 43 )
این همان دوزخی است که مجرمان آن را انکار می‌کردند!
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ( 44 )
امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 45 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ( 46 )
و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 47 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ( 48 )
(آن دو باغ بهشتی) دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 49 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ( 50 )
در آنها دو چشمه همیشه جاری است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 51 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ( 52 )
در آن دو، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 53 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ( 54 )
این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کرده‌اند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوه‌های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 55 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 56 )
در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمی‌ورزند؛ و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 57 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ( 58 )
آنها همچون یاقوت و مرجانند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 59 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ( 60 )
آیا جزای نیکی جز نیکی است؟!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 61 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ( 62 )
و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 63 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُدْهَامَّتَانِ ( 64 )
هر دو خرّم و سرسبزند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 65 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ( 66 )
در آنها دو چشمه جوشنده است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 67 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ( 68 )
در آنها میوه‌های فراوان و درخت خرما و انار است!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 69 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ( 70 )
و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 71 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ( 72 )
حوریانی که در خیمه‌های بهشتی مستورند!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 73 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 74 )
هیچ انس و جنّ پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه‌اند)!
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 75 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ( 76 )
این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زده‌اند که با بهترین و زیباترین پارچه‌های سبزرنگ پوشانده شده است.
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 77 )
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 78 )
پربرکت و زوال‌ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو!
كتب عشوائيه
- احکام القرآن امام شافعیباید دانت که بسیاری از فقهاء و علماء از رموز و کلمات و آیات قرآن استنباطاتی کرده و کتبی بنام احکام القرآن نوشته‌اند، ولي کتاب احکام القرآن امام شافعی از تمام اینها سبقت گرفته و اگر چه تألیف خود امام شافعی نیست، بلکه مطالب و استنباطات و احکامی است که امام شافعی در مجالس متعدده بیان کرده و دانشجویان از او فراگرفته و ثبت کرده‌اند
نویسنده : محمد بن إدريس الشافعي - ابوبکر بیهقی
مترجم : آیت الله العظمی سید ابوالفضل ابن الرضا برقعی قمی تهرانی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/253185
تحميل :
- امام محمد بن عبد الواهاب پيشواي نهضت اصلاحي معاصر و آراء و نظرات علما درباره او و دعوتش
نویسنده : محمد بن سعيد بن عبد الله الكثيري
مترجم : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/2636
تحميل :
- روش امام شافعی در اثبات عقیدهروش امام شافعی در اثبات عقیده
نویسنده : محمد بن عبد الوهاب العقيل - محمد بن عبدالوهاب العقیل
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/258449
تحميل :
- صحابه و منافقان در عصر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلمنصوص و آیات فراوانی در قرآن کریم وجود دارد که از صحابه رسول الله صلی الله علیه وسلم ستایش می کند و بر ایمان و صداقت آنها مهر تایید میزند اما در عصر پیامبر کسانی هم بودند که به دلیل ترس از دست دادن جایگاه و مکانت اجتماعی خود یا علل دیگری ظاهرا مسلمان شدند، اما در دل کافر بودند، اینها همان منافقین هستند که در جامعه مدینه پیدا شدنند و در مکه نه منافق بود و نه زمینه پیدا شدن آن، زیرا پیامبر در مکه نه قدرتی داشتند و نه حکومتی، بلکه صحابه آنحضرت در ضعف و ناتوانی شدید بسر می بردند در این کتاب شما عزیزان با ویژگی های صحابه و همچنین نشانه های منافقان و فرق بین آنها آشنا می شوید
نویسنده : عبدالله الشایع
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/287840
تحميل :
- شاهراه اتحاد یا بررسی نصوص امامتنه تنها عقل و اندیشة آدمیان و تجربه و آزمایش جهانیان بلکه وحی آفریدگار جهان و تعالیم انبیاء و برگزیدگان با روشن ترین بیان و گویاترین زبان دلالت دارد بر وجوب توحید و اتحاد کلمه و اتفاق امت و جماعت. و هر ملت و جمعیتی که در زندگی در مجاورت و معاشرت یکدیگرند به اتحاد و اتفاق بیشتر نیازمندند، و برکات اتحاد و فضائل اتفاق چیزی نیست که احتیاج به گفتن و نوشتن داشته باشد زیرا ادنی شعوری می تواند به حسن ختام و نیکی انجام آن حکم نماید
نویسنده : حیدر علی قلمداران
مراجعه : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى - آیت الله العظمی سید ابوالفضل ابن الرضا برقعی قمی تهرانی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/266260
تحميل :
