اختر القاريء
فارسى
سوره صافات - تعداد آیات 182
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ( 1 ) 
سوگند به (فرشتگان) صف‌کشیده (و منظّم)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ( 2 )
و به نهی‌کنندگان و (بازدارندگان)
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا ( 3 )
و تلاوت‌کنندگان پیاپی آیات الهی...
إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ( 4 )
که معبود شما یگانه است؛
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ( 5 )
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها!
إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ ( 6 )
ما آسمان نزدیک [= پایین] را با ستارگان آراستیم،
وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ ( 7 )
تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم!
لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ ( 8 )
آنها نمی‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‌گیرند!
دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ( 9 )
آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند؛ و برای آنان مجازاتی دائم است!
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ( 10 )
مگر آنها که در لحظه‌ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب» آنها را تعقیب می‌کند!
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ ( 11 )
از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‌تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌ای آفریدیم!
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ( 12 )
تو از انکارشان تعجّب می‌کنی، ولی آنها مسخره می‌کنند!
وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ( 13 )
و هنگامی که به آنان تذکّر داده شود، هرگز متذکّر نمی‌شوند!
وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ( 14 )
و هنگامی که معجزه‌ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت می‌کنند!
وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ( 15 )
و می‌گویند: «این فقط سحری آشکار است!
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ( 16 )
آیا هنگامی که ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟!
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ( 17 )
یا پدران نخستین ما (بازمی‌گردند)؟!»
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ( 18 )
بگو: «آری، همه شما زنده می‌شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود!
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ ( 19 )
تنها یک صیحه عظیم واقع می‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‌خیزند و) نگاه می‌کنند!
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ ( 20 )
و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!»
هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ( 21 )
(آری) این همان روز جدایی (حقّ از باطل) است که شما آن را تکذیب می‌کردید!
احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ ( 22 )
(در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‌شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند...
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ ( 23 )
(آری آنچه را) جز خدا می‌پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید!
وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ( 24 )
آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند!
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ( 25 )
شما را چه شده که از هم یاری نمی‌طلبید؟!
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ( 26 )
ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند!
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ( 27 )
(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند...
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ ( 28 )
گروهی (می‌گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید امّا جز فریب چیزی در کارتان نبود)!»
قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ( 29 )
(آنها در جواب) می‌گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟!
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ ( 30 )
ما هیچ گونه سلطه‌ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید!
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ ( 31 )
اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگی از عذاب او می‌چشیم!
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ ( 32 )
ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم!
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ( 33 )
(آری) همه آنها [= پیشوایان و پیروان گمراه] در آن روز در عذاب الهی مشترکند!
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ( 34 )
ما این گونه با مجرمان رفتار می‌کنیم!
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ ( 35 )
چرا که وقتی به آنها گفته می‌شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشی می‌کردند...
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ( 36 )
و پیوسته می‌گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!»
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ ( 37 )
چنین نیست، او حقّ را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است!
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ ( 38 )
اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید!
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ( 39 )
و جز به آنچه انجام می‌دادید کیفر داده نمی‌شوید،
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( 40 )
جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)!
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ ( 41 )
برای آنان [= بندگان مخلص] روزی معیّن و ویژه‌ای است،
فَوَاكِهُ ۖ وَهُم مُّكْرَمُونَ ( 42 )
میوه‌ها (ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند...
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ( 43 )
در باغهای پر نعمت بهشت؛
عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ ( 44 )
در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند،
يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ( 45 )
و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ ( 46 )
شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان؛
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ ( 47 )
شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند!
وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ ( 48 )
و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند.
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ ( 49 )
گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)!
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ( 50 )
(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند...
قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ ( 51 )
کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم...
يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ ( 52 )
که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای...
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ ( 53 )
که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!»
قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ ( 54 )
(سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟»
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ ( 55 )
اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند.
قَالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرْدِينِ ( 56 )
می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی!
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ ( 57 )
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!
أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ ( 58 )
(سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)،
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ( 59 )
و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ( 60 )
راستی این همان پیروزی بزرگ است!
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ( 61 )
آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!
أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ( 62 )
آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‌انگیز) زقّوم؟!
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ ( 63 )
ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم!
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ ( 64 )
آن درختی است که از قعر جهنّم می‌روید!
طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ ( 65 )
شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است!
فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ( 66 )
آنها [= مجرمان] از آن می‌خورند و شکمها را از آن پر می‌کنند!
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ ( 67 )
سپس روی آن آب داغ متعفّنی می‌نوشند!
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ ( 68 )
سپس بازگشت آنها به سوی جهنّم است!
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ ( 69 )
چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند،
فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ ( 70 )
با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‌شوند!
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ ( 71 )
و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند!
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ ( 72 )
ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم،
فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ ( 73 )
ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود!
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( 74 )
مگر بندگان مخلص خدا!
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ ( 75 )
و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‌ای هستیم!
وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ( 76 )
و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم،
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ ( 77 )
و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم،
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ( 78 )
و نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی نهادیم.
سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ ( 79 )
سلام بر نوح در میان جهانیان باد!
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ( 80 )
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ( 81 )
چرا که او از بندگان باایمان ما بود!
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ( 82 )
سپس دیگران [= دشمنان او] را غرق کردیم!
وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ ( 83 )
و از پیروان او ابراهیم بود؛
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ( 84 )
(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ( 85 )
هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‌پرستید؟!
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ ( 86 )
آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‌روید؟!
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 87 )
شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‌برید؟!
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ ( 88 )
(سپس) نگاهی به ستارگان افکند...
فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ ( 89 )
و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم)!»
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ ( 90 )
آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.)
فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ( 91 )
(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‌خورید؟!
مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ ( 92 )
(اصلاً) چرا سخن نمی‌گویید؟!»
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ ( 93 )
سپس بسوی آنها رفت و ضربه‌ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست).
فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ ( 94 )
آنها با سرعت به او روی آوردند.
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ( 95 )
گفت: «آیا چیزی را می‌پرستید که با دست خود می‌تراشید؟!
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ( 96 )
با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‌سازید!»
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ ( 97 )
(بت‌پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید!»
فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ ( 98 )
آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم!
وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ ( 99 )
(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد!
رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ ( 100 )
پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح] ببخش!»
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ ( 101 )
ما او [= ابراهیم] را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم!
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ ( 102 )
هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!»
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ ( 103 )
هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد...
وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ ( 104 )
او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ( 105 )
آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم!
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ ( 106 )
این مسلّماً همان امتحان آشکار است!
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ( 107 )
ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم،
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ( 108 )
و نام نیک او را در امّتهای بعد باقی نهادیم!
سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ ( 109 )
سلام بر ابراهیم!
كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ( 110 )
این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ( 111 )
او از بندگان باایمان ما است!
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ ( 112 )
ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم!
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ ( 113 )
ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند!
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ( 114 )
ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم!
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ( 115 )
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم!
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ( 116 )
و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند!
وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ ( 117 )
ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم،
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ( 118 )
و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم!
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ ( 119 )
و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم!
سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ( 120 )
سلام بر موسی و هارون!
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ( 121 )
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ( 122 )
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند!
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ( 123 )
و الیاس از رسولان (ما) بود!
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ( 124 )
به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟!
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ( 125 )
آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‌سازید؟!
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ( 126 )
خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!»
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ( 127 )
امّا آنها او را تکذیب کردند؛ ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‌شوند!
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( 128 )
مگر بندگان مخلص خدا!
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ( 129 )
ما نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی گذاردیم!
سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ ( 130 )
سلام بر الیاسین!
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ( 131 )
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ( 132 )
او از بندگان مؤمن ما است!
وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ ( 133 )
و لوط از رسولان (ما) است!
إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ( 134 )
و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم،
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ( 135 )
مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)!
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ( 136 )
سپس بقیه را نابود کردیم!
وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ ( 137 )
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‌های شهرهای) آنها می‌گذرید...
وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ( 138 )
و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمی‌اندیشید؟!
وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ( 139 )
و یونس از رسولان (ما) است!
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ( 140 )
به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد.
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ ( 141 )
و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد!
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ ( 142 )
(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود!
فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ ( 143 )
و اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود...
لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ( 144 )
تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند!
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ ( 145 )
(به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود!
وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ ( 146 )
و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)!
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ ( 147 )
و او را به سوی جمعیّت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم!
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ ( 148 )
آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‌مند ساختیم!
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ( 149 )
از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟!
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ( 150 )
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟!
أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ ( 151 )
بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند:
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ( 152 )
«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند!
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ ( 153 )
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟!
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ( 154 )
شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‌کنید؟! (هیچ می‌فهمید چه می‌گویید؟!)
أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ( 155 )
آیا متذکّر نمی‌شوید؟!
أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ ( 156 )
یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ( 157 )
کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید!
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ( 158 )
آنها [= مشرکان] میان او [= خداوند] و جنّ، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند؛ در حالی که جنّیان بخوبی می‌دانند که این بت‌پرستان در دادگاه الهی احضار می‌شوند!
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ ( 159 )
منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند،
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( 160 )
مگر بندگان مخلص خدا!
فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ( 161 )
شما و آنچه را پرستش می‌کنید،
مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ ( 162 )
هرگز نمی‌توانید کسی را (با آن) فریب دهید،
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ ( 163 )
مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند!
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ( 164 )
و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد؛
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ( 165 )
و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‌ایم؛
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ( 166 )
و ما همه تسبیح‌گوی او هستیم!
وَإِن كَانُوا لَيَقُولُونَ ( 167 )
آنها پیوسته می‌گفتند:
لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْأَوَّلِينَ ( 168 )
«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود،
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ( 169 )
به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!»
فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ( 170 )
(امّا هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست!
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ ( 171 )
وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده...
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ( 172 )
که آنان یاری شدگانند،
وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ( 173 )
و لشکر ما پیروزند!
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ ( 174 )
از آنها [= کافران] روی بگردان تا زمان معیّنی (که فرمان جهاد فرارسد)!
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ( 175 )
و وضع آنها را بنگر (چه بی‌محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ( 176 )
آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟!
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ ( 177 )
امّا هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت!
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ ( 178 )
از آنان روی بگردان تا زمان معیّنی!
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ( 179 )
و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ ( 180 )
منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند.
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ ( 181 )
و سلام بر رسولان!
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 182 )
حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است!
كتب عشوائيه
- فرازهایی از عقیده اهل سنت و جماعتاین کتاب در مورد عقاید اهل سنت و جماعت می باشد.
نویسنده : حافظ بن أحمد الحكمي
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/380475
تحميل :
- بررسی حجیت اخبار آحاد در عقیدهخبر واحد اصطلاحاً خبری است که تعداد راویان یا طرق روایت آن به تواتر نرسیده باشد به همین دلیل در مباحث سنت نزد برخی از اصولیین چنین خبری «مظنون الصدق» تلقی شده است. حجیت خبر واحد در اثبات عقاید محل خلاف است.
نویسنده : علی صارمی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/385591
تحميل :
- پایه‌های ایماناز آنجایی که علم توحید، شناخت خداوند و اسماء و صفات او و حقوق خدا بر بندگانش می‌باشد، بهترین و باارزش‌ترین علم بشما و می‌رود و آموختن آن از سایر علوم، واجب‌تر است. زیرا راه رسیدن به خدا و اساس همة ادیان به شمار می‌رود. لذا تمام انبیا در دعوت بسوی توحید، اتفاق‌نظر داشتند
نویسنده : محمد صالح العثیمین
مترجم : عبدالقادر ترشابی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/253846
تحميل :
- اسباب نزول آیات قرآن کریممسلمان‌ها از آغاز نزول این کلام الهی همواره به جنبه‌های مختلف آن به تحلیل و تفسیر پرداخته اند، عده‌ای اعجاز علمی آن را بیان داشته اند، گروهی خصوصیات فصاحت و بلاغت آن را روشن نموده اند. چنانچه عده‌ای دیگری اسباب نزول تعدادی از آیه‌های آن را ذکر کرده اند. در این راستا دانشمندان بزرگ جهان اسلام علامه جلال الدین سُیوطی اسباب نزول بسیاری از آیات را در کتاب «لباب النقول فی أسباب النزول» جمع کرده و این کتاب در سال 1423 تحقیق شده است. چون این کتاب به زبان عربی بود و همگان نمی‌توانستند از آن بهره ببرند. بنابراین، به زبان فارسی ترجمه شد تا همگان از این کتاب پربها در راة فهم معانی قرآنکریم استفاده کنند، خصوصاً در شرایط کنونی که مسلمان‌ها به معارف سودمند و جامع اسلام که قرآن اساس استوارش است، بیشتر نیاز دارند.
نویسنده : جلال الدين السيوطي
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/332855
تحميل :
- راه صالحاننویسنده محترم در این کتاب سعی نموده‌که مطالب آن در عبارات ساده و روشن و مختصر باشد همچنین خوانندگان محترم با برخی از آیات قرآن کریم و احادیث شریف و شریعت مقدس و پاک اسلام آشنا شوند و به آن عمل نمایند و بدین وسیله ما بندگان خدای سبحان خود را از معایب نفسانی پاک و روح و روان خود را تقویت کنیم و با اخلاق نیکو آراسته شویم تا خدای متعال ما را از زمره صالحان و پرهیزکاران قرار دهد و در آخرت از عذاب دردناک دوزخ نجات یافته و رضوان و بهشت خدای سبحان را بدست آورده باشیم
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/318504
تحميل :
